Yayın tarihi: 2018 Fransa
Imdb: 7.7/10
“Doğum ve ölüm sıra dışı deneyimlerdir. Yaşam, geçici bir hazdır.”
Çağdaş Fransız sinemasının yaramaz çocuğu olarak bilinen Gaspar Noe. Yine yaktın bizi. Yine filmi izledikten iki gün sonra hala etkisindeyim(ara ara aklıma geliyor, fenalık basıyor). Kendisi için modern zamanların Marquis de Sade’i bile dendiğini gördüm. Yine madde kullanımı, şiddet, insanlığın tüm psişik yanları, hamilelik kavramı, yaşam, ölüm, varoluş kavramlarını sorgulatan bir filmle karşımızda. İnsanın karanlık yanlarıyla kafayı bozmuş Gaspar Noe, yine bize yansıttığı sahnelerle içimizi bir hoş etmeyi başarıyor.
Film tek bir mekanda geçiyor 20 kişi arasında yatılı bir dans okulunda. Uzun röportaj sahneleri ile başlıyor ve ardından inanılmaz bir dans kareografisi ile provayı sonlandırıp partiye geçiliyor. Başlangıçta herkes mutlu, havalar iyi, dans güzel müzikler hoş. Filmin ilerleyen sahnelerinde ikili diyaloglara şahit oluyoruz. Ve bu diyaloglardan karakterlerle ilgili çok da olmasa fikir sahibi oluyoruz. İkili diyalogların ortak konusu tabi ki cinsellik. (Komikli şakalı lafların yanında çok itici bulduğum replikler de yok değildi.) Ve tüm bu süreç boyunca, hatta film boyunca müzik ve dans asla bitmiyor. Soundtrackleri ile ortama kolay adapte olabiliyorsunuz. Film ilerledikçe tempo yükseliyor, gerilim artıyor, son ‘sangria’lar içiliyor. Ve filmin bitmek bilmeyen son kırk dakikası başlıyor. (Bu evrede salondan çıkan birkaç kişi olabiliyor.) İçkinin içine atılan madde karakterlerin çoğunu garip bir hale sürüklüyor. Garip hareketler sergileniyor. İnsanlığın karanlık tarafına doğru uzun bir yola çıkılıyor her biri ile.Kesinlikle salonda izlenmesi gerektiğini düşünüyorum veya hiç izlenmemesi gerektiğini…
Bu çok ilginçtir ki son iki gündür farklı yerlerde CLIMAX partileri görmeye başladım. Bu frekansı seven birçok insan olduğu çok açık.
Daha fazla detay vermeden Soundtrack Playlist ‘i bırakıyorum.
